Sanatçı, parayı elinin tersiyle itmeli demek ayrı ,itebilmeli demek ayrı bir şeydir.Bunlar temenni olarak kalabilir ama itiraz boyutuna ulaştığında işler değişir.

      Sanatçının da bir insan olduğu, diğer normal insanların ihtiyaçları gibi ihtiyaçlar içinde bulunduğu düşünülürse,para denen değişim aracı onu da kıskacına alacaktır.Ancak sanatı parayla değiştirmekle , parayı kazanabileceğiniz normlarda sanat üretmek farklıdır.

       Kendi ilkelerinden şaşmadan, icra ettiğinin para değerini toplumdan beklemek en güzelidir.

       Üretmek, sadece üretmek, en iyiyi ve yapabildiğinin en iyisini yaparak tavizsiz üretmek, sanatçının doğru bildiği yol olmalıdır. Bazen toplumun taktirine bırakılan bu yolda,bir çok sanatçının perişan olduğu da hafızalarımızdan gitmeyen örneklerle doludur.

       Sanatçı, toplum algılamalarının ve beğenilerinin akışında bir yol tutarak ilerliyorsa , o toplumda kabul görür, para kazanır,aksi halde kazanamaz.O yine sanatçıdır ama , parasız sanatçıdır.

       Hem ilkeli davranıp, hem de bunun maddi karşılığını alabilen sanatçılar,mutlu azınlıkta kalmaktadırlar.Birde parasını kazanabilmek, hayatını sürdürebilmek için, bildiği yolu terk edenler var.

       Konuyu burada toparlayıp müziğe getirmek gerekirse, dün arabesk okuyarak çok iyi para kazananlar bu gün TV ekranlarına çıkıp öz eleştiri yaparlarsa ne olur? Bence iki yüzlülük olur

 " bunu para için yaptım yanlışımdan dönüyorum bu gün artık doğruyu yapacağım, bundan sonra Türk sanat musikisi okuyacağım " demek , esas yanlıştır. Çünkü şu günlerde türküler gibi, yükselen trend ,Türk sanat müziğidir .

      Dün para için arabesk okuyanlar , bu gün Türk sanat müziği okumaya geçiyorlarsa , iyi koku almışlar demektir , zira para oraya doğru kayıyor.

      Demek ki para nerde bizim sanatçılar orda .

  
Umutla kalın.