ANNEMLE HASBİHAL
 
 Orhan Seyfi Orhon
 
 Anne, zannetme ki günler geçti de
 Değişti evvelki hissim gitgide!
 Bir hırçın çocuğum, değişmez huyum;
 Seneler geçse de ben yine buyum!
 
 Senden umuyorum teselli yine!
 Bugün şefkatine, muhabbetine
 Zanneder misin ki yok ihtiyacım?
 Belki eskisinden daha muhtacım!
 
 Dünyanın tükenmez kederlerinden
 Kalbim kırılsa da böyle derinden,
 Hayatım büsbütün ye'se kapılmaz.
 Teselli bulurum içimden biraz
 
 O derin sevgini hatırlarım da!
 Her gece hıçkıran dudaklarımda
 Hasretle anılan senin adın var.
 Beni aldatmadı, sevdi daima!
 Gittikçe ruhumu saran bu humma
 
 Başka sevgilerden yadigar, anne!
 Sevmeyen sevenden bahtiyar, anne!
 Sorma ki başımdan çok şey geçti mi?
 Ah, eğer anlatsam sergüzeştimi!
 
 Nasıl terk edildim, nasıl atıldım;
 Anne aldatıldım, ah aldatıldım,
 Belki her zamandan fazla severken.
 Bir lahza bahtiyar olayım derken,
 
 bilmezsin kaç gece böyle ağladım!
 Şimdi tecrübem var, artık anladım:
 Aşk, o bir masalmış, yalanmış meğer!
 Seven bir kalp için sığınacak yer
 
 Yalnız o kucakmış, yalnız o dizmiş...
 İnsanlar ne kadar merhametsizmiş.
 
 
 Ölürsem Yazıktır Sana Kanmadan
 
 Orhan Seyfi Orhon
 
 Ölürsem yazıktır sana kanmadan
 Kollarım boynunda halkalanmadan
 Bir günüm geçmiyor seni anmadan
 Derdine katlandım hiç usanmadan
 Diyorlar: "Kül olmaz ateş yanmadan
 Denizler durulmaz dalgalanmadan!"
 
 Saadet benziyor boş bir seraba
 Düşüyor her seven gönül azaba
 Gelmiyor çekilen dertler hesaba
 Diyorum: "Sebep ne bu Izdıraba?"
 Diyorlar: "Kül olmaz ateş yanmadan
 Denizler durulmaz dalgalanmadan!"
 
 
 VASİYET
 
 Orhan Seyfi Orhon
 
 Dostlarım, toplanın öldüğüm zaman;
 Riyayı bir günlük bir yana atın!
 Tutunuz tabutun kenarından;
 Bir derin çukura beni fırlatın!
 
 Kalınca büsbütün sizden uzakta,
 Vücudum çürürken kara toprakta,
 Uzanın rahatça sıcak yatakta,
 Yaşamak gururu içinde yatın!
 
 Yüz yüze getirmez bizi asırlar,
 Meydana vurulsun saklanan sırlar,
 Sayılsın şahsıma ait kusurlar,
 Korkmayın, içine yalan da katın!
 
 Anlayım: kimlermiş dost sandıklarım;
 Muhabbetlerini kıskandıklarım.
 Anlayım: ne boşmuş inandıklarım.
 Şu yalan hayatı bana anlatın!
 
 Dostlarım, anmayın artık adımı,
 Siliniz gönülden eski yâdımı.
 Kırınız sonuncu itimadımı:
 Ölünce bir daha beni aldatın.
 
 
 VEDA
 
 Söz : Orhan Seyfi Orhon
 Müzik : Yusuf Nalkesen
 
 Hani o bırakıp giderken seni
 Bu öksüz tavrını takmayacaktın
 Alnına koyarken veda buseni
 Yüzüme bu türlü bakmayacaktın
 
 Gelse de en acı sözler dilime
 Uçacak sanırım bir kaç kelime
 Bir alev halinde düştün elime
 Hani ey gözyaşım akmayacaktın