Mustafa Semerci

Yazar Administrator

Salı, 13 Ocak 2009

Hüzünlü Bir Şarkı     kader seni seviyorum  bir hüzünlü şarkı çal  eflatun gecelerde gel  alemde kaybol bende kal    bir hüzünlü şarkı çal  gitme zamanı yaklaşıyor  sonsuz gemi demir al  güneş dağları aşıyor  bir hüzünlü şarkı çal  sevgiliye gitsin benden  bir hüzünlü şarkı çal  umutlar uzaklaşıyor    kader seni seviyorum.  hayat bir hikaye,  sevdalar bir masal,  her cümlenin sonu ölüm  sen karşı konulmaz kral  işte boynum  biliyorum! vuracaksın  yine tüm gizeminle  bilinmezliğe kaçacaksın    bir hüzünlü şarkı çal  gecelerim eflatun  bir hüzünlü şarkı çal  yüzünü bilmiyorum  bir hüzünlü şarkı çal  sevgiliye gitsin benden  bir hüzünlü şarkı çal  geceleri seviyorum     Keman Ağlamasın     hayaller sığınmış, camdan evler  gözlerimisiniz? sağır duvarların  ışıklar saklayan billur yüzler  geçmişi okuyor, silik dudakların    bir kadın çıkar içinden  sana benzer  ışıkla yanar, ışıkla söner,  meçhulün penceresi gibi  ürkek aynalar  her dem kendine döner  &./açıl şimdi geçmişine/&  dar koridorun ortasındasın  sağında bir kapı  solunda bir kapı  karşındaki kapıdan upuzun  biraz daha yana  onun kapısı /durun ! /  &..kapat açılmasın  &..mahrem uyanmasın  &..yerin kulağı var, duyulmasın  üstünde sağ köşende  /hatırlansın/  akşam gül alınsın, unutulmasın  açıl şimdi içine  o akşam ki gülüşüne  duyduğun odadan  &&&&&..kahkahalardı  biraz daha uzan  kenardan, bir görüntü  karşı odadan  menekşe kokulardan  dallara konan bir bahardı    camda gün, ne kadar kızıl  doğasına uzanın yıldızların  sarı, kırmızı, ebruli ve süzgün  üstüne konar omuzların  göğsün ne kadar kutsal  kelebek kanatları  hafif, berrak ve tatlı  /dokundu  &&&.katil dudakları/  göğün ?  güneş, deniz ve kumsal  bir kristal ve kutsal  göğsün  sanki /masal / tapınakları  &&&&&&ayna  &&&..biraz daha  hıçkırıklara boğulan,  okşanan bir keman.  sen ağlama  /matem sanılmasın/  ama  ama ağla  kırık kemanınla  burada kalınmasın  biraz dahası yok artık  geçti,  geçti ama gitmedi  havada bir burukluk var  küf kokuyor sanki  bulutlar çillenmiş  bin yıllık uzaklıktaki  &&&&&&.gözlerin  sanki biraz kanıyor  dahası, çok karanlık  koştukça uzaklaşıyor    sonsuz, saydam bir dünya  çek elini,  keman ağlama    sus yeni uyuttum  &./yatır şimdi içine/&  bu akşamki gelişine  duyduğun odadan  &&&&&..hatıralardı  menekşe kokulardan  kollarımda açan bir bahardı    ışıklar sönsün  kristal göğsüne gözler gömülsün    Bir Martı Vuruldu    sakin berrak denizin  üstüne açılmış kanatları  şavkıyla mavi gözlerin  ışığına kapılmış bir martı  rüzgarıyla savrulur  kaşlarıyla vurulur    bakınca güneş ışıkları  uçurumlar kadar derin  derinliklerinde sarı  sarı bir pelerin  çıplak omuzlarında  billur renkli denizin  bir şimşek gibi durur  durur mavi gözlerin,  gözlerinde şimdi  okyanus fırtınaları  fırtınalarında gözlerin  denizler kaybolur  kaybolan denizlerde  yürekler hızlı vurur    dalgalarda bir martı  kırılmış kanatları  acayip çığlığıyla  acılı haykırışları  bir kurtuluş çare bekler  yalvaran bakışları  bakışları bir ceylan  bir ceylan yaralı  vurulmuş gözlerinden  gözlerinden prangalı  bağlanmış, öyle durur    güzelliği denizin  buğulu bir serap olur  ışığına gözlerin  bir martı çarpar, boğulur    Hüzün Sabahı senin suçun yok dağlar kızı sadece bir muammadır adın direk iğneyle işlenmiş sızı ruhumda eksikliğin var kadın senin suçun yok dağlar kızı sen beni benden kopardın bir kısmım var, bir kısmım yar ve yarım sislere boğulmuş içimdeki boşluk dengeyi kuracak bir tılsım ararım yoksa süründürecek beni bu sarhoşluk bir kısmım var, bir kısmım yar ve yarım olmadım seninle, seninle son olmuştuk senin suçun yok ayDer kız derin suların dünü kararttı çehreni boyadığın altın yaldız sığ sularda günü sararttı senin suçun yok ayDer kız ve tanrı, kadını yarattı bahçem talan olmuş gülüm dolu vurgunu yavrusun yitirmiş kuş gibi ağlar şimdi dağlarda bahar, yağmur durgunu çiçeklerin hatrına yağar şimdi bahçem talan olmuş gülüm dolu vurgunu bir acının içinden doğar şimdi hapsolmuşum hesapsızlığına sevdamın bir çılgın küheylan koşturur içimde gem vurmak için boşa çırpınmayın bir anka, bir atmaca, hep başka biçimde hapsolmuşum hesapsızlığına sevdamın bedenim çarmıha çivili, düş üm niçinde kim yıkabilir ki taçsız kralın tahtını gönlüm taht kurmuş sevda ülkesine çirkin de olsa çöplüğün saltanatını vermez arslanda gelse hiçbirisine kim yıkabilir ki taçsız kıralın tahtını ve gülüm; ölümden öte gelir kendisine umutla sarıldım sarı sevdalara ateşler üzerinde süren serüven prangada vurulur mahkumlara cezasını çeker suçu işleyen umutla sarıldım sarı sevdalara aşk,mahkum ve pıranga değişmeyen bir ışık demeti saçlarında üslenmiş gözlerimde yanık izler bıraktı kim derdi bu adam senden ayrılacakmış yalancı düş lerin beynimi kararttı bir ışık demeti saçlarında üslenmiş tüm renklerimi, rengiyle sararttı kuyruklu yıldız savurganlığında gece yıldıza çarpılmış ve sendelemiş gibiyim uykularıma saman yolu gelince yörüngesini kaybetmiş bir serseriyim kuyruklu yıldız savurganlığında gece saçlarına serilsin, yıldızları seyredeyim eline değdiğimde elin bir gül yaprağı solacakmış gibi kadife tenler umutsuz ruhun arzular toprağı mezarı bekler gibi ölmüş bedenler eline değdiğimde elin bir gül yaprağı avuç içlerinde ter, korkak kelebekler bilmem neden ufka dikilmiş gözlerin yarım kalmış bir şarkıyı mı söyler boğazında düğümleniyor değilmi sözlerin yoksa yüzüne kıyamayan bakışımı gözler bilmem neden ufka dikilmiş gözlerin hiç anlayamadığın aşkımı özler zambak duruşu beyaz yanakların güneşe vurulmuş tan gibi kızarır bilmem hangi isyandadır dudakların hangi umutsuz duayı mırıldanır zambak duruşu beyaz yanakların düş kadar yakın,dün gibi uzaktadır gözlerin rengini, deryaya verdi ürkek damlalar yanağında nehir rüzgar esmeyi saçlarından öğrendi ince topuklarında iz, hançerle bir ğözlerin rengini, deryaya verdi mahkum; sularda bir ışık gibi erir bir bilinmezlik sanki, sarar hep beni geçip giden günlerin hesabını sorar birgün bulacakmışım sanki, der gibi gölgesi yosun tutmuş hatıranı arar bir bilinmezlik sanki, sarar hep beni umuttan başlayıp mahşere koşar gözlerindeki yağmur damlaları imbik imbik akıtır içime acısın eritir yüreğimdeki yalçın kayaları ömrüme kurulmuş darağacısın gözlerindeki yağmur damlaları mahkuma tutulup, hükme ağlasın ah işte bilinmiyor timsah gözyaşları hedef benmiyim, yoksa kim bu ağlayan masum eğilip mahkum yalvarışları omzuma yaslanmış, arzularda boğulan ah işte bilinmiyor timsah gözyaşları sevgi tacirinin zincirinden akan kan gönüllere taht kurmuş züleyhamısın saltanata asılı kalmışsın,buklelerinden sonsuza kadar yaşamakmı maksadın bir deryasın, köpükler altında ezilen gönüllere taht kurmuş züleyhamısın in artık babil kulelerinden nerden öğrendin klopatra bakışları ruhun katerina, görüntün kadın hayatına amaç yaptın alkışları soysuzlukla anılır oldu adın nerden öğrendin klopatra bakışları keşke baharda doğan nergis olsaydın dönmez zamanlar içimde titrer avcıya tutulmuş ceylan yüreği hayallerim bir söz ile biter seni sevmiyormuşum cümleciği dönmez zamanlar içimde titrer sen bir hayalin yalan gerçeği bir ah ile yaşlanır zamanlar işte bak adın mazi oldu hasret ile devrilir dev gibi adamlar bir hüzün sabahı adınla doğdu bir ah ile yaşlanır zamanlar çıkmaz sokaktır varlığının sonu güller ve gönüller bir birine benzer kırılmayınca güzelliği hep daimdir baharla açar,kanı boğan renkler sonsuzluk, ressamın tualindedir güller ve gönüller birbirine benzer sevgisini herzaman cömertçe verir sevgi yeşerirse çorak gönüllerde güneş sevinir ay sevinir sevgiliye bir demet gül verilirse eller sevinir gül sevinir sevgi yeşerirse çorak gönüllerde karanlık sularda ay belirir ayDer ufka baktığında güneşle çizgi uzun uzun yol, uzun uzun yol olsun kulaklarında çınlayan şu yaman ezgi yağmur yağmur umut, bulutla dolsun ayDer ufka baktığında güneşle çizgi hayatında isyan,mezarında son bulsun git sanal dünyanın duman sayfalarına uzunca bekle, sisler dagılsın diye ufuktan nafile beklersin: yalan yüklenmiş anılarına bakarsın, rengi atmış saçlarına uzaktan git sanal dünyaların duman sayfalarına beklediğin gemi ayrılmıştır çoktan son anında, uzakta, bir anıya baka kal demir atmışlığın mı var ebediliğe başını bükülmüş dizlerinin arasına al yelken açmış beyaz saçların bilinmezliğe son anında, uzakta, bir anıya baka kal baka kal, boşlukta beliren kimsesizliğe   Bu mail adresi spam botlara karşı korumalıdır, görebilmek için Javascript açık olmalıdır Bu şiirlerin her türlü telif hakkı şairin kendisine veya temsilcilerine aittir

Son Güncelleme ( Pazartesi, 16 Mart 2009 )

 

< Önceki		Sonraki >