Yine de uğraşıp seçtim sözcüklerin içinden en kalem değmeyenlerini...

hoyratça esen zamanın asırları çürüten küfüne boyun eğmeyenlerini...

Biliyor musun, seni anlatmaya başlar başlamaz,

biteviye akılla kavgada olan yüreğim yandı, yandı...

ve bir seher vaktinin turkuaz rengi gözlerinde uyandı...

ve işte bu hayattı, işte bu candı...

ZAMANIN TESPİHİ DÜŞER ELİNDEN

Aklım gölge arar, dimağım kurur,
Seni anlatmaya başlar başlamaz.
Gökçek kelimeler semâha durur,
Seni anlatmaya başlar başlamaz.

Sükûnetle çöker yerler önümde,
Sular boncuk boncuk terler önümde!
Bu nasıl bir sevda derler, önümde…
Seni anlatmaya başlar başlamaz.

Her seher vaktinde aşk filizlenir,
Elâ gözlerine girip, gizlenir.
Güzelliğin hece hece izlenir,
Seni anlatmaya başlar başlamaz.

Türküler dökülür sazın telinden,
Belki Köroğlu’ndan, Çamlıbel’inden…
Zamanın tespihi düşer elinden,
Seni anlatmaya başlar başlamaz.

Usulca uykudan uyanır düşler,
Bir gökkuşağında boyanır düşler,
Bütün kâbuslara dayanır düşler,
Seni anlatmaya başlar başlamaz

FARKETMİYORSUN

Gözlerimden süzülen düşleri avucuna
Veriyorum, fakat sen hâlâ farketmiyorsun.
Yokluğunda üşüyen gölgemi başucuna
Seriyorum, fakat sen hâlâ farketmiyorsun.

Zaman okyanusuna çıktığım her seferde
Kapatır ufukları hayâlin perde perde...
Alnına şebnem düşen şafakları seherde
Deriyorum, fakat sen hâlâ farketmiyorsun.

Hayat seni bırakmaz almayınca bac’ını,
Hücrelerin sökülür vurunca kırbacını!
Birbirine dolaşan günlerimin saçını
Tarıyorum, fakat sen hâlâ farketmiyorsun.

Yarınlar pâre pâre kanatlansın sözünden,
İstemem yaprak yaprak dökülsün yaş gözünden.
Beline gökkuşağı indirip gökyüzünden
Sarıyorum, fakat sen hâlâ farketmiyorsun.

Aklımın cesedini koyarken bir tabuta;
Yüreğim cana geldi, haber saldı umuda...
Sırtımdaki ruhumla bir buuttan buuda
Varıyorum, fakat sen hâlâ farketmiyorsun.

ZAMANIN ÖTESİNDEN...

Yalnızlığın dolanan saçlarını durmadan
Çözer bir aşk şiiri zamanın ötesinden.
Dalgalı gecelerin kıyısına vurmadan
Yüzer bir aşk şiiri zamanın ötesinden.

Serin tut yüreğini, eğme sakın başını,
Bir kansızın yüzünden ağulama aşını.
Umudun gamzesine damlayan gözyaşını
Süzer bir aşk şiiri zamanın ötesinden.

Var mıdır başka nesne ona eşit, ona denk?
Sevgidir kâinatı ayakta tutan âhenk...
Gönül tuvallerine sevdaları rengârenk
Çizer bir aşk şiiri zamanın ötesinden.

Sonu çıkmaz sokaktır aşktan özge sanatın,
Olsa da rüzgârlara hükmeden saltanatın!
Bütün güzelliğini leş kokulu hayatın
Sezer bir aşk şiiri zamanın ötesinden.

Yetim kalsın ağıdın soluğu dudağında,
Neşe tomurcuk açsın günlerin budağında...
Yücelerde asılı gönlümün bu dağında
Gezer bir aşk şiiri... zamanın ötesinden.

TÜRKÜ DUDAKLIM

Zamanın terkisinde dörtnala kaçan yıllar,
Seni unutturamaz bana türkü dudaklım.
Ne bu yüreğim susar, ne de bu gönlüm yılar,
Şüphe etme aşkımdan yana türkü dudaklım.

Gündüzler perçemini beklerken okşamamı,
İzbelerde sürünür gördüm her akşamımı.
Hasretin bir tufana çevirse yaşamımı,
Yine bir sitem etmem sana türkü dudaklım.

Tararken seher vakti saçlarını rüzgârın,
Gözlerimi buğusu yakar gider efkârın...
Sorsalar bu çileli aşktan ne oldu kârın?
Derim ki, bin can kattı cana türkü dudaklım.

KIRK BAHARIN ARDINDAN

Bir yad rüzgâr dağların perçemini okşarken,
Bozkır yanaklarıma iki damla yaş düşer.
Topukları nasırlı sokaklarda koşarken,
Her mola verişimde ömürden bir taş düşer.

Uçurumlar dolarken sırtımdaki heybeye;
Sabrın omuzlarında eriştim her tepeye.
Aklın hududundaki keşmekeş bir cepheye
Ulaştığım her vakit gövdemdeki baş düşer.

Ne aydınlık göz kırpar ne de bir bitiş olur,
Kıraç karanlıklara doğru her gidiş olur...
Her nefes alışımda hayâller iğdiş olur ;
Zembil zembil bahtımın yurduna telâş düşer.

Vuslat asılı bekler ufkun en son dalında,
Yol alırken gurbetin küreksiz sandalında…
Kaderin usturası taht kurmuşsa alında;
Ne bir huzur sükûnet… payına savaş düşer!

Kırk baharın ardından ister sürün, ister uç;
Sebeplerin rahminde bellidir bütün sonuç!
Şuurumun dişleri düşerken avuç avuç,
Geriye benim gibi bir âmâ nakkâş düşer!

HER SEHERDE YOKLARIM

Beynime perçinledim senle geçen her ân’ı,
Nasıl unuturum ben, zaman unutsa bile.
Kaç defa üstümüzü örttü sabah ezânı;
Zor gelir anlatması, kelimeler nâfile…

Gözlerimiz sevişti kayan yıldız altında,
Birlikte dilek tuttuk gökyüzüne bakarken.
Ruhum uyuyuverdi sımsıcak karaltında,
Ak umutlar topladık yarınlara akarken.

Bırakırken ağladım hasretin kucağına,
Dudağıma koyduğun her buseyi koklarım.
Vuslatımız zamanın takılsa da ağına,
Merak etme sevgilim, her seherde yoklarım.

KİRPİKLERİN TÜRKÜSÜ

Uykuları yırtılan hüzün sokağa çıksa;
Başlar gözyaşlarını taramaya kirpikler.
Kilitsiz gözlerinin kapıları açıksa;
Düşer yola anahtar aramaya kirpikler.

Üşüyen gökkubbeyi ısıtırken ezânlar,
O kirpikler her sabah yolcu eder gözleri...
Şüphesiz anlayamaz güdük kalmış iz’anlar,
Dallarına asılı ak kanatlı sözleri.

Zamanı geldiğinde kapansa dudakları,
Tâ bir baştan bir başa gölge olur ruhuna.
Gözlerini sımsıkı sarınca budakları,
Gayrı hiç geçit vermez soytarı gürûhuna!

YARINLARIN KOYNUNDA

Vuslatın çığlığını yüreğimde duyarken;
Hasret zincirler vurur ayağına zamanın.
Şu öksüz sevdalarım umutlarla uyurken;
Takılır arzularım kör ağına zamanın.

Sana giden yolları toplarken birer birer;
Yırtılır avuçlarım yine de hiç yılmam ben!
Bir gece yitirdiğim aklım ağzımdan girer;
Kırbaçlar hücreleri… bir türlü ayılmam ben!

Boyun büker bulutlar elleri boş geçerken;
Heybelerinde senden ne bir koku ne bir iz…
Başından biliyordum ayrılığı seçerken:
Yarınların koynunda seninle beraberiz...

BU GECE

Yaslanıp turkuaz renkli düşlere,
Bütün kâbusları kustum bu gece...
Baktıkça zemheri kesen döşlere,
Kendi yüreğime pustum bu gece!

Her eğri bir tümsek koydu düzüme;
Ne geceme doydum ne gündüzüme...
Av’cuma dökülen kırık yüzüme
“Benim„diyemedim... sustum bu gece.

Güneşi kül eden gönül ülkemi,
Ne bilir, ne tanır yabanın kemi?
Tenimden sıyrılan soğuk gölgemi
Bir hoyrat rüzgâra astım bu gece!

İsyankâr demime isyan ekleyen,
Musalla taşında nöbet bekleyen,
Kara heybesine canlar yükleyen,
Ölümün sesini kestim bu gece!

Zaman kasnağına gerdim aklımı!
Cinnetin ufkuna serdim aklımı!
Kaleme “yal„ diye verdim aklımı!
Buuttan buuda estim bu gece...

UNUTMA BENİ!

Gecenin döşüne başını koyup
Yatarken unutma... unutma beni!
İpek uykularda düşler dokuyup,
Çatarken unutma... unutma beni!

Ay seni seyreder, gün seni izler;
Aldırma, ne derse desin densizler!
Durgun gözlerinde hırçın denizler
Batarken unutma... unutma beni!

Koymasın Yaradan ağıt gününe,
Sevdam gölge olsun altı yönüne...
Dikişi sökülen aklı önüne
Katarken unutma... unutma beni!

Zaman yaylasına bir otağ kurup,
Başaksız günleri yele savurup,
Yokluğu dokuz kat zincire vurup,
Satarken unutma... unutma beni!

Dökülse de candan birkaç yorgun tel;
Bilirsin, insanda tükenmez emel...
Her seher vaktinde umuda temel
Atarken unutma... unutma beni!

HATIRIN İÇİN…

Sabır otağında hasretle seni
Beklerim sevgili, hatırın için…
Her söken şafağa bir aşk deseni
Eklerim sevgili, hatırın için...

Ağlama, düşersem eğer yadına,
Gülesin yaşamın kör inadına!
Çıplak günlerimi düş kanadına
Yüklerim sevgili, hatırın için...

Yürekli sevdalar alır mı yara?
İnanma câhile, bakma ağyara...
Dikişi sökülen aklı bir ara
Yoklarım sevgili, hatırın için...

Eğmedim başımı bir nimetine,
Dayandım dünyanın her cinnetine!
Hasretin leşini gül niyetine
Koklarım sevgili, hatırın için...

Ay bile terkeder verir yerini,
Daha neyle ölçsem şu değerini?
Gecenin gamzene düşen terini
Saklarım sevgili, hatırın için...

ZAMANI ELERKEN

Yorgun düşlerimi okşa bir kere,
Kâbuslar nefretle burmadan önce.
Yeniden dönerim geldiğim yere,
Hırçın dalgaların vurmadan önce...

Nefsimi dokuz kat zincire vurdum,
Aklımı orakla biçtim, savurdum...
Ruhumun önünde salâya durdum,
Gölgemi güneşe sermeden önce.

Heceler koynumda çırptıkça kanat,
Ter döker aşk için bütün kâinat…
Ezelden ebede nefrete inat
Sevgiyi yudumla, vermeden önce.

Korkular üstüne atmadan ağı,
Yüreğin döşümde kursun otağı...
Gamzene umudun değsin dudağı,
Yarınlar yayını germeden önce.

Zamanı elerken düştüm içinden;
Cevaplarım gebe kalmaz niçinden!
Sözün gerçeğini lafın piçinden
Ayırmak gerekir dermeden önce.

Kendini yeniler aşk çarpa çarpa,
Su gibi çarpalım düzlüğe, sarpa...
Hasretin yolunu hep kırpa kırpa
Keselim, murada ermeden önce...

Yaklaş yamacıma az sayfa sayfa;
Sende her güzellik, nâz sayfa sayfa...
Gönül defterime yaz sayfa sayfa,
Azrâil kalemi kırmadan önce.

SEN… BİLİYOR MUSUN?

Vuslatın alnında biriken teri
Siliyorum ama… nereye kadar?
Elbet sensizlikten yoktur beteri,
Biliyorum ama… nereye kadar?

Yüreğim sığmazken koca dünyaya;
Şimdi pusatsızım, şimdi hep yaya…
Düşünce denilen dipsiz deryaya
Dalıyorum ama… nereye kadar?

Ne arzu bırakır ne de bir heves,
Yarınlardan ağır ağır gelen ses...
Yorgun asırlardan derin bir nefes
Alıyorum ama... nereye kadar ?

Dese de, kırk sene geçti ah ile;
Aldırma, boşver bu kara câhile!
Kıyısı olmayan aklı, sahile
Salıyorum ama... nereye kadar?

Sevdanı işlerken toprağa, taşa;
Ruhum damla damla köz olur aşa…
Dokuz kat yalnızlık ile başbaşa
Kalıyorum ama... nereye kadar?

Karanfil ekerken sözlerine ben,
Şafağı asarım gözlerine ben.
Düşlerin gamzeli yüzlerine ben
Gülüyorum ama... nereye kadar?

ANA

Değdikçe hasretin soğuk kırbacı,
Hücrelerim üşür donarım ana.
Ruhumda bir kambur olur bu acı,
Duldasız dallara konarım ana.

Seccaden başını kaldırmaz yerden,
Vakitler pek mahzun döner seferden...
Yüreğim kurtulmaz gamdan, kederden,
Her gün iplik iplik kanarım ana.

Güneş gözlerine çekerken peçe,
Yatak diken olur yorgan da keçe!
Yoklardın düşümde beni her gece;
Unuttun bu defa sanırım, ana.

Uzanır mâzinin kuru taşına,
Gözyaşı dökerim yanıbaşına.
Zamanın katıksız yavan aşına
Bütün umutları banarım ana.

Sensizlik cehennem ve cinnet bana,
Sen varsan bu hayat bir cennet bana...
Helâl et hakkını, helâl et bana;
Yoksa divâneye dönerim ana!

ÜÇ DÜĞÜMDE 40 OLDU YAŞ...

Senelerin ak tasından içtiğimde, kırk oldu yaş.
Gölgemi uç noktasından biçtiğimde, kırk oldu yaş.

Kâh toprakta kâh bulutta, tozup durdum dört buutta...
Gözlerimi bir tabutta açtığımda, kırk oldu yaş.

Hep kibirle bir iş eden, duyguları iğdiş eden,
Akıl denen fâhişeden kaçtığımda, kırk oldu yaş!

İster sürün istersen uç, hiç değişmez bazı sonuç!
Hayâlleri avuç avuç saçtığımda, kırk oldu yaş.

Gördüm nice şairleri, ruhu yitik şiirleri...
Düşe hasret şehirleri geçtiğimde, kırk oldu yaş.

Uzun sözün yok gereği, herkesin var bir ereği,
Bin yürekten bir yüreği seçtiğimde, kırk oldu yaş.

Ne densize ne de keme, hiç yorulma bir söz deme,
Çırılçıplak iç ülkeme göçtüğümde, kırk oldu yaş.

Baştan başa yol aşmadan kalpten kalbe dolaşmadan,
Daha dörde ulaşmadan üç düğümde, kırk oldu yaş...