Ben bacalardan çıkan dumanlarıda
Haykırışlar nasıldı onlarıda unuttum
Unuttum kavrulup köz olduğunuzu
O facia GRUZU muydu adını bile unuttum
Birden dumanlar yükselmişti
Galeriden ayaktan kör bacadan
Toplanan binbir yürek vardı acıdan
O bekleyiş ne zordu tarihinide unuttum
Unuttum minnacıkların sorularını
Ne zaman geleceklerdi biricik babaları
Kurumuş göz pınarlarınıza neler anlatıldıydı
Gelmiyeceklerini bir daha nasıl dedim unuttum
Tarihler ne söylerlerdi acep o zaman
Kaç bir yürektiniz facia geldiği zaman
Çok yetimler bıraktınız yitip gittiğinizde
Neydi o felaket ALLAH ım sebebini unuttum
Unuttum bir bir çıkışınızı ocaktan
Bir kavrulmuş beden olduğunuzu sıcaktan
Kaçar kaçar topladılar kaldığınız çukurdan
Buna nasıl dayandı yürekler acısını unuttum
Dualar okundu peşi sıra ardınızdan
İsim cisim kaybolmuştu çıktığınızda ocaktan
Anladık kimliğinizi taşıdıkları tabuttan
Kaçar kaçar defin oldunuz sayısını unuttum
Yaşattığınız onca acıya rağmen
Bıraktığınız aş ocağını unuttum
Unuttum gidişin bir ders olacağına bize
Bir hiç uğruna gittiniz anlamını unuttum.
Hasretliğin (katip)
Bir çift şefkatli bakış uzaktı cemaline,
Birazcık merhametti, muhtaçlığın senin.
En son kim üzülmüştü canın yandığında
Sevgisizlikti sebebi, köşelere itilmişliğin.
Bunca insan top yekun, hep birden
En karalı insanların olmuştuk.
Minnacık sevgiyi esirgedik yüreğimizden
Kalmamış çevrende, insanlığı yaşatabilen
Odun vardı, yatak vardı, aş vardı da
Bir çift el yoktu uzatacak dünyana
Aklın noksan olalı senin başında,
Çileleri tatbik ettin yanı başımızda.
Acıklı filmlerin yufka yüreklileri biz,
En dramatik hayatını yaşadıysanda
Üşüdün, acıktın, kirlendin, ağladın
Bir bizim yüreğimizi dağlayamadın.
Olamadın katip ağlanan olamadın
Taş olan duygularımıza dokunamadın
Ölen sendin elli, ayaklı bir insan
Bizse bir garip mahluk, insanlığı unutan
Bu mail adresi spam botlara karşı korumalıdır, görebilmek için Javascript açık olmalıdır
;
Bu şiirlerin her türlü telif hakkı şairin kendisine veya temsilcilerine aittir